Μια παρέα πιτσιρικάδων γέλασε, δάκρυσε, ενηλικιώθηκε και μετά από χρόνια μεγάλωσε στα Κάστρα της Θεσσαλονίκης.
Χαρακτηριστικό γνώρισμα όλων το ποδόσφαιρο. Το πολυαγαπημένο άθλημα της αλάνας, που αναφέρουν συχνά πυκνά στους στίχους τους ο ΛΕΞ και ο ΤΖΑΜΑΛ. Ένωσε πολλές παρέες. Μια εξ΄αυτών και τη δικιά μας.
Οι εικόνες της παιδικής ηλικίας διαδέχθηκαν εκείνες της εφηβείας και τις μετέπειτα. Με πάρτυ, εξόδους, ταξίδια και «άραγμα» για μπύρες στο Γεντί Κουλέ, το Σέιχ Σου και το Πυροβολείο.
Ακόμα και αν κάποιοι έλειψαν για κάποιο διάστημα, γύρισαν πίσω. Διότι τίποτα δεν είναι το ίδιο, όταν είσαι μακριά από τους φίλους με τους οποίους έχεις μεγαλώσει. Τίποτα δεν είναι το ίδιο, μακριά από τα Κάστρα.
Μια παρέα που όπως όλες οι παρέες, έχει ενδιαφέρουσες ιστορίες να διηγηθεί. Σε αυτές τις παρέες είθισται κάποιος να ξεχωρίζει. Για τα όνειρά του, το χαρακτήρα του, το πείσμα και την προσωπικότητά του. Στη δική μας λοιπόν ήταν και είναι ο Βασίλης.

Ο Billy The Kid, όπως τον αποκαλούσε ένας πολύ αγαπημένος του άνθρωπος, ο οποίος δε βρίσκεται πλέον μαζί μας. Του έχει δώσει αυτό το προσωνύμιο, διότι και ο ίδιος αντιλαμβανόταν πως ο Βασίλης ξεχώριζε από τους υπόλοιπους.
Φτάσαμε λοιπόν στο σήμερα και δεν θα υπήρχε καλύτερος τρόπος για τον «Billy», από το να μεταφέρει όλα όσα αισθάνεται, νιώθει και σκέφτεται μέσα από τους στίχους του και την αγάπη του για τη ραπ μουσική.
Το πρώτο του μουσικό κομμάτι λοιπόν αποτελεί την απαρχή ενός νέου στόχου και περιπέτειας για τον ίδιο.

Άλλος ένας στόχος, άλλη μια πρόκληση. Δεν τον φοβάμαι, θα τα καταφέρει.
Δε θα φοβόμουν άλλωστε κανέναν που «κινείται διαφορετικά» από μια γενιά ανθρώπων, η πλειοψηφία των οποίων έχει σταματήσει να παλεύει για τα όνειρά της.
Το video clip του κομματιού αποτελεί ένα μεγάλο μέρος του εαυτού του. Στη γειτονιά που μεγάλωσε και αποκόμισε βιώματα και εμπειρίες. Οι άνθρωποι που τον πλαισιώνουν φυσικά είναι η γνωστή παρέα. Οι φίλοι του. Αυτοί με τους επαίζε «μπάλα» από μικρός, αλλά και όσοι προστέθηκαν στην πορεία της ζωής του και έμειναν δίπλα του.

Κάθε στίχος αποτελεί και ένα κομμάτι της ζωής του ή ενός πολύ καλού του φίλου.
Τελικά δεν ήταν μόνο ο Νίκος που πίστευε ότι θα πάει μπροστά…